Choroba duszy: czy można leczyć schizofrenię?

Schizofrenia, w przeciwieństwie do stereotypów, dobrze reaguje na terapię. Oczywiście nie można powiedzieć, że jest całkowicie wyleczony - trzeba zrozumieć różnicę między definicjami: "skutecznie leczyć" i "ostatecznie leczyć". Skuteczną terapią schizofrenii jest kontrola objawów, a absolutnym lekiem jest eliminacja przyczyn choroby.

Schizofrenia: rodzaje i objawy choroby

Schizofrenia jest złożoną chorobą psychiczną, w której dochodzi do naruszenia myślenia, zachowania i postrzegania świata. Ponadto tej chorobie towarzyszą zaburzenia emocjonalne - osoba może być zakłócona halucynacjami, pewnymi obsesyjnymi myślami. Chorobie towarzyszą nieadekwatne działania i stwierdzenia.

Zaburzenia psychiczne należą do najbardziej złożonych, ponieważ w przypadku zaniedbania mogą prowadzić do utraty osobowości. Tłumaczenie z greckiego słowa "schizofrenia" oznacza "rozszczepienie umysłu". Ale rozszczepienie nie jest rozdwojoną osobowością, ale zjawiskiem dezorganizacji i dysharmonii stanu psychicznego. Pacjent widzi otaczający go świat w zniekształconym świetle. Boi się innych, ciągle wydaje mu się, że wszystko wokół niego jest dla niego niebezpieczne. Osoba ze schizofrenią może zobaczyć rzeczy, które nie dzieją się w prawdziwym życiu. Najbardziej obsesyjne halucynacje są obcymi głosami i dźwiękami, które rzekomo słyszy.

Istnieje kilka postaci schizofrenii, z których każda ma swoją własną charakterystykę:

• Schizofrenia paranoidalna jest najczęstszym rodzajem choroby. Głównymi objawami są urojenia z halucynacjami, a jednocześnie jeden i oba objawy mogą występować jednocześnie. Pacjent ma obsesyjne poglądy i może być bardzo trudno przekonać go o swojej zbrodni. Zaburzenia mowy zazwyczaj nie obserwuje się lub jest łagodne.
• Katatoniczna postać schizofrenii charakteryzuje się zaburzeniami psychoruchowymi. Zachowanie pacjenta charakteryzuje się hamowaniem (może być w jednej pozycji przez dłuższy czas) lub odwrotnie - nadmiernym pobudzeniem. Niezwykłą cechą tej postaci choroby są przypadki ostrego podniecenia.
• Schizofrenia Gebefrenichesky - zachowanie pacjentów jest absurdalne i nieprzewidywalne. Kręcą się, wychudzają, źle się zachowują. Urojenia i halucynacje są zazwyczaj fragmentaryczne i pozbawione znaczenia. Nastąpiła gwałtowna zmiana nastroju i niespójności mowy. Być może szybki wzrost negatywnych objawów i utraty osobowości. Dlatego istnieje możliwość izolacji społecznej. Postać tę rozpoznaje się w wieku młodzieńczym i młodości.
• Ten ostatni typ to prosta schizofrenia. Jego przebieg jest prawie niewidoczny dla innych - bez szczególnie wyraźnych objawów, halucynacji i stanów urojeniowych. Jednak forma ta stanowi największe zagrożenie dla zdrowia psychicznego osoby, ponieważ charakteryzuje się postępującą destrukcją osobowości wraz z stopniowym wyginięciem pewnych funkcji psychologicznych.

Jak rozpoznać schizofrenię u kobiet, mężczyzn i dzieci?

Pierwsze objawy schizofrenii u mężczyzn mogą wystąpić już w dzieciństwie. Jednak dzieje się to w bardziej dojrzałym wieku. Pierwszymi objawami choroby są urojenia i obsesje. Pacjent jest chroniony przed nieistniejącymi wrogami - stale blokuje okna i drzwi, jest nieufny wobec jedzenia, obawiając się zatrucia.

Następnym symptomem pojawienia się schizofrenii u mężczyzn są drastyczne wahania nastroju, uczucie melancholii i niepokoju w nocy, letarg.

Halucynacje są nieodłączne od pacjenta - widzi przedmioty, które nie istnieją w rzeczywistości, odczuwa aromaty, słyszy głosy, które rzekomo dają mu wskazówki do dalszych działań. W niektórych przypadkach mężczyzna mówi do siebie.

Jest więcej nieprzyjemnych objawów: schizofreniczny samiec traci swoją integralność emocjonalną. Traci zdolność empatii i współczucia, nawet jeśli chodzi o swoich bliskich. Istnieje bezsensowność i niespójność mowy, pacjent nie jest w stanie wyrazić radości, a także inne pozytywne emocje.

Główne objawy schizofrenii u kobiet można również nazwać stanem urojeniowym i halucynacjami. Podobnie jak mężczyźni, mogą czuć, że ktoś jest odpowiedzialny za ich działania. Schizofrenii u kobiet towarzyszy apatia, niezdolność do samodzielnego podejmowania decyzji, nieadekwatność w działaniu i rozumowanie. W niektórych przypadkach dręczą je ataki paniki, stan otępienia zostaje zastąpiony stanem nadmiernego podniecenia. Myślenie staje się prymitywne. Schizofrenia u kobiet charakteryzuje się również tym, że częściej dostrzegają kolorowe sny.

U dzieci i młodzieży objawy pozytywne prawie nie występują. Wręcz przeciwnie, tracą łączność mowy, dzieci zamykają się w wymyślonym przez siebie małym świecie, tracąc umiejętność wyrażania emocji i uczuć. Jeśli schizofrenia pojawia się w młodszym wieku dziecka, opóźnia się jego rozwój, istnieje ryzyko degradacji. Dziecko może przestać chodzić i zacząć się czołgać. Objawy schizofrenii u dzieci można mylić z objawami oligofrenii, wrodzonej choroby charakteryzującej się upośledzeniem umysłowym.

Leczenie farmakologiczne schizofrenii: stosowane leki

Ciało ludzkie - bardzo złożona struktura, której składniki są ściśle ze sobą powiązane. W przeciwieństwie do ustalonych stereotypów wszystkie choroby, w tym psychiczne, podlegają szczegółowym badaniom i świadczeniu pomocy medycznej i psychologicznej.

W przypadku objawów schizofrenii należy niezwłocznie udać się do psychiatry. Bardzo ważne jest, aby zdiagnozować chorobę w odpowiednim czasie - pozwoli to specjaliście przepisać właściwe leczenie schizofrenii, a także odpowiednio opracować schemat późniejszej rehabilitacji pacjenta. Psychiatra ustala diagnozę na podstawie skarg pacjenta, specyfiki jego zachowania (lub, alternatywnie, otrzymywania informacji od krewnych i przyjaciół pacjenta).

Leczenie schizofrenii odbywa się głównie metodą psychofarmakoterapii.

Wybór metody leczenia i niezbędnych leków jest wykonywany wyłącznie przez lekarza prowadzącego.

W przypadku zaniedbanej postaci schizofrenii lekarz przepisuje stosowanie neuroleptyków o silnym działaniu przeciwpsychotycznym - chloropromazyna, lewomepromazyna, promasin, trifluoperazyna, klozapina. Aby zapobiec powikłaniom neuroleptycznym w procesie leczenia typowymi neuroleptykami, stosuje się leki antycholinergiczne - triheksyfenidyl, biperiden.

Leczenie prostej schizofrenii polega na podawaniu neuroleptyków o działaniu pobudzającym - trifluoperazyny, perfenazyny. Ponadto zaleca się stosowanie atypowych neuroleptyków - rysperydonu, kwetiapiny, olanzapiny.

W przypadku progresji schizofrenii paranoidalnej lekarz przepisuje odbiór typowych neuroleptyków, które mają działanie antyzdrowotne - perfenazynę, trifluoperazynę, haloperidol. Spośród nietypowych środków stosuje się klozapinę. W przypadku regularnych przypadków halucynacji i stanów urojeniowych stosuje się perfenazynę lub trifluopainazinę. Flufenazyna jest stosowana w późniejszych etapach leczenia schizofrenii. Pomimo faktu, że choroba nie jest całkowicie wyleczona, w każdej sytuacji należy skonsultować się z lekarzem. Właściwe leczenie, a następnie rehabilitacja pozwolą pacjentowi nie utracić w końcu własnej osobowości i prowadzić normalne życie.

Czy można pozbyć się schizofrenii?

Czy schizofrenia jest uleczalna, czy nie? To pytanie dotyczy przede wszystkim krewnych chorych. Kilka dekad temu uważano, że schizofrenia prowadzi do bliskiej niepełnosprawności, pacjent staje się niepełnosprawny i nie nadaje się do społeczeństwa, i nie ma sposobu, aby poradzić sobie z postępującą wadą osobowości. Ale współczesne metody leczenia świadczą o czymś przeciwnym, pokazując pozytywne wyniki w postaci osiągnięć długotrwałej i wysokiej jakości remisji.

Przegląd choroby ↑

W rzeczywistości diagnoza schizofrenii nie jest zdaniem, jest jedną z chorób przewlekłych, która wymaga stałej uwagi w postaci leczenia psychoterapeutycznego i lekowego. Większość typów patologii pozwala przy pomocy leków zatrzymać zarówno pozytywne, jak i negatywne objawy, ale tylko wtedy, gdy są one systematycznie, ciągle odbierane i odpowiednio dobrane.

Diagnoza dotyczy grupy chorób psychozy endogennej. W większości przypadków poziom inteligencji u pacjentów pozostaje niezmieniony, jeśli nie ma wady osobowości, istnieje nieporządek w myśleniu i postrzeganiu otaczającego świata. Na przykład, widząc zielone liście, zdrowy człowiek będzie kojarzył się z latem, gorącem, słońcem, lasem, polaną z drzewami itp. Pacjent z rozpoznaniem schizofrenii nie ma takiego myślenia, pomyśli, że ktoś pomalował liście tym samym kolorem, albo są to obce jednostki i muszą pozbyć się liści jak najszybciej. Oznacza to, że istnieje zniekształcony obraz rzeczywistości.

Podstawowa różnica między schizofrenią a wieloma innymi diagnozami psychicznymi polega na wystąpieniu objawów. Oznacza to, że znaki nie pojawiają się pod wpływem bodźców zewnętrznych, jak na przykład w przypadku nerwicy lub psychozy, ale same w sobie nie ma po prostu widocznej przyczyny zewnętrznej. W tym przypadku dokładna przyczyna wystąpienia takiego stanu nie jest jeszcze w pełni zrozumiała. Istnieją różne teorie dotyczące występowania diagnozy, na przykład zwiększonej ilości substancji dopaminowej w neuronach mózgowych, które prowadzą swoje receptory do zwiększonej aktywności. Genetyczne predyspozycje są również oficjalnie potwierdzone, na przykład, jeśli matka i ojciec cierpieli na tę chorobę, prawdopodobieństwo, że ich dziecko będzie miało tę samą diagnozę wynosi około 46%, ale nie ma gwarancji, że zdrowi rodzice nie będą mieli dziecka z tą chorobą..

W jaki sposób objawia się choroba? ↑

Objawy rozpoznania mogą być różne, nie ma dokładnego obrazu klinicznego, wszystko zależy od rodzaju choroby, a klasyfikacja w tym przypadku jest dość obszerna. U jednego chorego, u którego zdiagnozowano schizofrenię, może pojawić się ostry epizod psychiczny, który objawi się zwiększoną drażliwością, katatonicznymi objawami, a nawet agresją. Inni zauważają stany depresyjne, oderwanie od społeczeństwa, izolację w sobie, a nasilenie objawów następuje stopniowo.

W schizofrenii powszechne jest dzielenie objawów na dwie szerokie grupy: pozytywną i negatywną.

Pozytywne lub produktywne symptomy nie mają nic wspólnego z ich nazwą, ale tylko oznaczają, że pojawiły się nowe cechy, które nie były wcześniej nieodłączne od człowieka. Te objawy diagnozy obejmują:

• halucynacje;
• bzdury;
• iluzje;
• stan zwiększonego pobudzenia;
• katatonia.

Negatywne objawy to zniknięcie wcześniej istniejących cech u danej osoby. Te zmiany obejmują:

• autyzm;
• utrata cech wolicjonalnych;
• brak mimikry;
• emocjonalne zubożenie;
• zaburzenia mowy;
• brak inicjatywy.

Występują również objawy afektywne, manifestują się w stanach depresyjnych, w obecności myśli o samobójstwie, a także w samobiczowaniu.

Zestaw określonych objawów prowadzi do powstania zespołu typu, który może składać się z negatywnych lub produktywnych objawów. Na przykład, z pozytywnych objawów diagnozy schizofrenii, syndromy takie jak występują:

• halucynacyjny paranoik;
  Zespół Kandinsky'ego-Clerambo;
• afektywny paranoik;
• katatoniczny;
• hebefreniczny;
• Zespół Capgry i inne.

Do negatywnych zespołów diagnozy należą:

• zaburzenia myślenia;
• zespół zaburzeń emocjonalnych;
• nieporządek woli;
• zespół zmiany osobowości.

Leczenie chorób ↑

Istnieją różne metody leczenia schizofrenii od standardowych podejść medycznych i efektów psychicznych do terapii środkami ludowymi, a także hipnozą lub akupunkturą. Jedna technika nie jest, są różne. Każda z metod przynosi własne wyniki, ale muszą one być wybierane indywidualnie, w zależności od rodzaju i stadium schizofrenii. Jednocześnie głównym celem każdej z metod jest osiągnięcie długotrwałej, a raczej długotrwałej remisji, bez umożliwienia rozwoju schizoidalnej wady.

Metody medyczne ↑

Podstawą leczenia jest zawsze terapia lekowa, wybrana z uwzględnieniem głównych punktów:

• objawy;
• rodzaj schizofrenii i cechy jej przebiegu;
• postęp patologii;
• indywidualne cechy ciała i postrzeganie narkotyków.

Główna rola w leczeniu diagnozy należy do grupy leków neuroleptycznych, są one również środkami przeciwpsychotycznymi. Leki te dzielą się na dwa pokolenia: nowy i przeszły. Neuroleptyki nowej generacji (atypowej), wydane po latach 80. ubiegłego wieku, wpływają na te części mózgu, które są odpowiedzialne za produkcję serotoniny. Ostatnie pokolenie, są to typowe leki przeciwpsychotyczne, blokują receptory dopaminy.

Typowe neuroleptyki mają gradację silnych i słabych. W przypadku leków o silnym działaniu obejmują:

Ich działanie polega na złamaniu psychozy, są one w stanie szybko złagodzić objawy schizofrenii, ich odbiór jest szczególnie ważny w okresie manifestacji (zaostrzenie), jeśli pacjent ma agresywne uderzenia, motoryczne lub psychiczne pobudzenie. Wadą stosowania takich leków są wyraźne działania niepożądane, więc ich stosowanie jest traktowane z ostrożnością. Równolegle z nimi przepisane leki korekty, na przykład, tsiklodol, w celu usunięcia skutków ubocznych.

Leki te mają właściwości uspokajające, ale nie mają zdolności całkowitego złagodzenia wyraźnej psychozy. Fundusze te są głównie przepisywane w okresach remisji, z powolną postacią schizofrenii, a także dzieci bez ciężkiej psychozy.

Zadowalający efekt poprzez przyjmowanie typowych leków przeciwpsychotycznych osiąga prawie połowa pacjentów. Częściowy efekt obserwuje się u jednej czwartej pacjentów, tylko 10% nie ma wyniku zażywania tych leków, nawet podczas pierwotnej psychozy.

Neuroleptyki nowej generacji lub atypowe leki przeciwpsychotyczne są dość wszechstronne w ich działaniu. Są w stanie złagodzić zarówno symptomy produktywne, jak i negatywne, zatrzymują również psychozę, ale działają łagodniej niż tradycyjne leki przeciwpsychotyczne bez występowania takiej liczby działań niepożądanych. Są w stanie tłumić:

• halucynacje;
• bzdury;
• iluzje;
• brak woli;
• apatia;
• zmniejszenie funkcji umysłowej itp.

Do leków w tej grupie należą:

Schemat i wybór leku są przepisywane indywidualnie. Z reguły wybiera się jeden najbardziej odpowiedni neuroleptyczny. 3-4 leki z grupy są wykluczone, a połączenie starej i nowej generacji leków przeciwpsychotycznych jest jeszcze bardziej. Dlatego wskazane jest wybieranie jednego neuroleptyku w odpowiedniej dawce niż dwie, ale w mniejszej dawce. Ponadto, dawkę leku lepiej jest stopniowo zwiększać do pożądanego poziomu, przez kilka tygodni, aż pojawi się wyraźny efekt kliniczny.

Etapy terapii ↑

Leczenie, w zależności od złożoności sytuacji, może być przeprowadzone w ambulatorium, jeśli możliwe jest skuteczne usunięcie objawów patologii lub w szpitalu, gdy nie można osiągnąć pożądanego efektu w domu.

Istnieją cztery główne etapy leczenia:

• wpływ na wystąpienie epizodu psychicznego. Częściej na tym etapie leczenie odbywa się w szpitalu, średnia długość pobytu wynosi od jednego do trzech miesięcy. Celem leczenia na tym etapie jest osiągnięcie stabilizacji stanu, zmniejszenie objawów pozytywnych;
• etap leczenia podtrzymującego. Leczenie odbywa się zarówno w szpitalu, jak iw domu, pod warunkiem pełnej opieki nad chorymi krewnymi. Czas trwania tej fazy wynosi od trzech do dziewięciu miesięcy. Leczenie lekiem dającym najlepszy efekt podczas epizodu psychicznego powinno być kontynuowane, jego anulowanie jest całkowicie wykluczone. Jego dawka zmniejsza się po osiągnięciu stabilnej remisji, ale się nie zatrzymuje. Na tym etapie depresja nie jest rzadkością, więc może być konieczne zażywanie leków przeciwdepresyjnych. Oprócz komunikacji z krewnymi i zajęć grupowych z psychoterapeutą;
• etap łagodzenia objawów niedoboru. W rzeczywistości istnieje terapia wspomagająca, przystosowanie do komunikacji ze światem zewnętrznym. Wszystkie niezbędne zabiegi, pacjent otrzymuje w domu, proces ten trwa średnio od pół roku do 12 miesięcy. Dawki leków są minimalne, z reguły przepisywane są atypowe leki przeciwpsychotyczne (rysperydon, olanzapina). Leki te mogą zapobiegać ponownemu nawrotowi psychozy;
• etap leczenia prewencyjnego jest końcowy, którego głównym zadaniem jest zapobieganie nowym napadom patologii. Aby przetrwać taką terapię przez lata, może ona być ciągła lub przerywana. W pierwszym przypadku odbiór neuroleptyków trwa nieprzerwanie, metoda ta jest bardziej niezawodna, ale bardziej niebezpieczna w przypadku wystąpienia działań niepożądanych. Metoda przerywana polega na przyjmowaniu neuroleptyków przy pierwszych oznakach ostrej psychozy. Ta opcja jest mniej niezawodna, ale bardziej opłacalna i bezpieczniejsza pod względem skutków ubocznych.

Psychoterapia i komunikacja ↑

Równolegle z medycznymi metodami leczenia pacjenci potrzebują wsparcia psychologicznego od specjalistów i krewnych. Psychoterapia, w tym hipnoza i terapia poznawczo-behawioralna, prowadzone są na etapie remisji, w momencie epizodu psychicznego jego działanie nie jest uzasadnione. Głównym celem komunikacji z psychiatrą jest pomoc pacjentowi w ustaleniu cienkiej granicy między fikcją a rzeczywistością.

Komunikacja jest nową metodą leczenia schizofrenii, ponieważ pacjenci są zamknięci i unikają komunikacji z krewnymi i przyjaciółmi, potrzebują pomocy z zewnątrz. Leczenie stosunków seksualnych składa się z grup wizytujących z osobami takimi jak te, które chorują na schizofrenię, gdzie mogą się komunikować i ujawnić w swoich problemach. Potem łatwiej im będzie porozumieć się ze zwykłymi, zdrowymi ludźmi.

Leczenie środków ludowych ↑

Już od wieków znane są tradycje leczenia ludowego różnych patologii. W walce ze schizofrenią stosowane są również środki ludowe, należy rozważyć niektóre z nich:

• Ataki agresji są w stanie usunąć takie fundusze z wywarki narkotyku. Powinieneś wlać 50 gramów kwiatostanu trawy z pół litra alkoholu i nalegać w ciemnym miejscu przez dwa tygodnie. Pij 15 kropli, trzy razy dziennie;
• pomaga także usunąć uczucie podniecenia i agresji na poduszce, w której znajduje się oregano trawy, chmielu, tymianku i mięty;
• liść laurowy, aby poradzić sobie z koszmarami, należy umieścić kilka liści pod poduszką;
• krążenie krwi w mózgu poprawi takie ludowe lekarstwo jak wywar z rozmarynu. Łyżka ziół zalać szklanką wrzącej wody i nalegać noc w termosie. 50 ml. brać 4 razy dziennie;
• Taki środek ludowy, jak kąpiel z wywaru trawy trawy, pomoże przezwyciężyć brak koordynacji.

Rozpoznanie schizofrenii jest dość skomplikowane i nie jest tak łatwo całkowicie się go pozbyć. Fakt, że można wyleczyć schizofrenię, można odważnie potwierdzić przez tych pacjentów, którzy osiągnęli trwałą remisję przez wiele lat. Większość form patologii z odpowiednio dobraną terapią umożliwia osiągnięcie tego celu, a wysokiej jakości remisja pozwala osobie prowadzić normalne życie, pracować, uczyć się, komunikować. Najważniejsze w leczeniu jest upewnienie się, że epizod psychiczny nie powtórzy się ponownie. A dzisiaj do tego są wszystkie niezbędne metody i środki.

Czy można leczyć schizofrenię?

Pomimo dominującego stereotypu w świadomości społecznej, schizofrenia jest całkiem uleczalna. Oczywiście nie można powiedzieć, że schizofrenię można wyleczyć całkowicie, nie mylić pojęcia "leczyć" i "wyleczyć". Skuteczne leczenie polega na kontrolowaniu objawów, a leczyć oznacza całkowite wyeliminowanie przyczyn.

Lekarstwo na schizofrenię będzie niemożliwe, dopóki nie zrozumiemy, dlaczego tak się dzieje. Ale jednocześnie z poszukiwaniem powodów, musimy stale pracować nad ulepszeniem metod leczenia. Być może najpoważniejszym problemem, który dotyczy przede wszystkim krewnych i przyjaciół chorego na schizofrenię, jest poszukiwanie wykwalifikowanego psychiatry.

Ponieważ schizofrenia jest chorobą, która powstaje z przyczyn biologicznych, a ponieważ, aby ją rozwiązać, konieczne są leki, nie zaniedbuj porady lekarskiej. Aby odpowiednio leczyć, wcześniej czy później będziesz musiał skonsultować się z lekarzem, który będzie musiał nie tylko przepisać ten lub ten lek, ale także przeprowadzić wstępną diagnozę schizofrenii. Przed rozpoczęciem leczenia należy upewnić się, że pacjent rzeczywiście ma schizofrenię, a nie inną chorobę mózgu. Tylko lekarz może o tym zdecydować.

W większości przypadków osoby z ostrą schizofrenią muszą być hospitalizowane w szpitalu psychiatrycznym (kliniki). Taka hospitalizacja ma kilka celów. Co najważniejsze, umożliwia wycofanie psychotycznego epizodu, który jest niebezpieczny zarówno dla pacjenta, jak i dla jego otoczenia.

Daje także możliwość obserwowania pacjenta w kontrolowanym środowisku przez specjalistów (psychiatrów, psychologów, psychoterapeutów).

Wyniki obserwacji podpowiedzą Ci, jak najskuteczniej leczyć schizofrenię w każdym przypadku. Jednocześnie można przeprowadzić testy psychologiczne i przeprowadzić niezbędne testy laboratoryjne, rozpocząć leczenie farmakologiczne oraz w warunkach, w których przeszkolony personel ma możliwość monitorowania występowania działań niepożądanych. Często konieczna jest hospitalizacja w celu ochrony samych pacjentów. Alternatywą dla hospitalizacji może być umieszczenie pacjentów w szpitalu dziennym lub obserwacja w przychodni.

Jak leczyć schizofrenię - zintegrowane podejście

Wczesne połączenie leczenia farmakologicznego i psychospołecznego pozwoli ci zatrzymać chorobę w zarodku i radykalnie zmienić jej bieg na lepsze.

Leczenie farmakologiczne

Najważniejszym elementem leczenia są leki. Leki niezbędne do leczenia schizofrenii są powszechnie określane jako leki przeciwpsychotyczne lub przeciwpsychotyczne (neuroleptyki). Skuteczność stosowania tych leków została dowiedziona przez wiele lat praktyki.

Dla każdego indywidualnego pacjenta lek i jego dawkowanie dobierane są indywidualnie i zależą od wrażliwości organizmu i charakterystyki choroby. W praktyce każdy pacjent ze schizofrenią lub jego krewnymi powinien mieć przy sobie listę testowanych przez niego leków, w których wskazane zostaną dawki i zaznaczony efekt (lub jego brak). Może to być bardzo korzystne i uratuje pacjenta i lekarzy przez wiele tygodni, oszczędzając przyszłość od wyboru pożądanego leku metodą prób i błędów.

Kiedy leki nie pomagają natychmiast, nie rozpaczaj! Opóźniony efekt leczenia jest związany z mechanizmem działania neuroleptyków (potrzebują czasu, aby niezawodnie zablokować ognisko choroby), więc nie można mówić o wynikach ich stosowania wcześniej niż 6-8 tygodni. Ale efekt terapeutyczny stojaków i zwiększa się wraz z upływem czasu.

Terapia psychospołeczna

Począwszy od ostrego okresu choroby rozsądne jest stosowanie wraz z lekami i terapią psychospołeczną. Psychiatra, psycholog kliniczny, psychoterapeuta, pracownik socjalny są zaangażowani w nowoczesną "pracę zespołową" z pacjentem i członkami jego rodziny. Metody leczenia mogą być różne, ale w każdym przypadku rozwijają partnerstwo nie tylko między lekarzem a pacjentem, ale także angażują krewnych w leczenie.

Psychoedukacja. Praca grupowa (psychoedukacyjna) ma na celu rozwiązywanie typowych problemów pacjentów i ich bliskich w przypadku choroby, przy zachowaniu planowania podczas rozpoznawania wczesnych objawów choroby i jej zaostrzeń, przy uczeniu się pełnej komunikacji ze sobą iz innymi. W sesjach grupowych pacjenci mają możliwość upewnienia się, że osobiste doświadczenie każdego z nich nie jest bynajmniej wyjątkowe. Dla osoby, która doświadczyła ostrego ataku psychozy, często wielką ulgą jest dowiedzieć się, że inni doświadczyli czegoś podobnego. Zajęcia grupowe nie wykluczają osób indywidualnych przy rozwiązywaniu indywidualnych problemów danego pacjenta.

Psychoterapia rodzinna. Intensywna psychoterapia rodzinna tworzy realistyczne podejście do pacjenta, cechy jego zachowania przy prawidłowej ocenie objawów choroby, gotowość do udziału w leczeniu, zrozumienie osobistej odpowiedzialności za los ukochanej osoby.

Psychoterapia behawioralna (psychoterapia poznawczo-behawioralna) ma na celu uświadomienie pacjentowi objawów choroby oraz regulację i redukcję współistniejącego stresu. Kontrola nad doświadczeniami przełamuje obraźliwe stereotypy choroby, poczucie "dominacji" pacjenta nad sytuacją staje się silniejsze.

Trening funkcji poznawczych, trening ufnych zachowań, trening umiejętności społecznych również przyczynia się do rozwoju utraconych funkcji, umiejętności i zdolności z powodu choroby, co również pomaga poprawić funkcjonowanie tych pacjentów w społeczeństwie.

Rehabilitacja zawodowa. Większość pacjentów chciałaby się uczyć i pracować, a do tego opracowano program rehabilitacji zawodowej, mający na celu przywrócenie i wzmocnienie bezbolesnych osiągnięć pacjenta: jego umiejętności społecznych (od codziennych umiejętności do rozwiązywania trudnych codziennych sytuacji) i możliwości pracy.

Ważne jest, aby pamiętać, że procesowi leczenia nie można ufać wyłącznie lekarstwom i lekarzom. Nowoczesne środki terapeutyczne z pewnością obejmują aktywne uczestnictwo pacjenta i jego rodziny w procesie gojenia.

Pomogliśmy wielu, pomożemy! Zadzwoń do nas

Jak leczyć i czy można wyleczyć schizofrenię

Schizofrenia nie jest całkowicie wyleczona, ale dzięki szybkiemu wykryciu możliwe jest przedłużenie fazy nawrotu przy zachowaniu optymalnego stanu emocjonalnego i fizycznego osoby. Przy wczesnym leczeniu zespołu schizofrenicznego w większości przypadków można zapobiec wystąpieniu ostrego zespołu urojeniowego-omamowego.

Aby wyleczyć chorobę, należy uprzednio dokładnie zdiagnozować ludzki stan dla optymalnego wyboru taktyki leczenia.

Czym jest schizofrenia i jak się ona objawia

Jeśli schizofrenia występuje w dzieciństwie, ostre objawy nie występują od kilku lat. W tym okresie patologia postępuje, gdy zamiast lęku, drażliwości, apatii pojawiają się obce odgłosy i obrazy wzrokowe.

Z biegiem lat jest słabość, zmęczenie, wewnętrzny niepokój. Te psychologiczne reakcje prowadzą do powstania ognisk nadpobudliwości w korze mózgowej.

Nastoletnia schizofrenia objawia się początkowo poprzez ograniczenie kontaktu ze społeczeństwem i bliskimi osobami. Na początku rodzice nastolatka nie rozumieją zmiany zachowania własnego syna lub córki, ale stopniowo zauważają dziwactwa zachowania dziecka. Wewnętrzny stres, zmęczenie, trudności w przekazywaniu umiejętności zawodowych są pierwszymi oznakami choroby. Stopniowo uformowana samotność. Nastolatek skarży się rodzicom na stres emocjonalny i psychiczny, ale dorośli wiążą stan z dojrzewaniem, powstawaniem zaburzeń hormonalnych.

Izolacja od rówieśników, emocjonalna niestabilność - te przejawy łączą się z innymi dziwnymi momentami zachowań młodzieńczych. Młody człowiek może opuścić uniwersytet bez powodu, odmówić uczęszczania na wykłady, przestać komunikować się ze swoją dziewczyną, chłopakiem.

Wraz z rozwojem klinicznych objawów patologii powstaje komplikacja patologii. Zachowanie pacjenta jest dość dziwne, ale nie ma odwołania do psychiatry.

W trakcie rozwoju psychozy rozpoznanie schizofrenii nie jest trudne dla specjalisty. Ostry stan psychotyczny charakteryzuje się występowaniem iluzji prześladowań, związków lub halucynacji. Takie okresy są nawrotami przewlekłego przebiegu choroby. Okres remisji charakteryzuje się brakiem ostrej kliniki, więc nozologia nie jest widoczna dla osób w pobliżu.

Stan osoby pogarsza się cyklicznie, więc może upłynąć dużo czasu od wystąpienia choroby do wyraźnego zaostrzenia. Naruszenie samoidentyfikacji nie pozwala pacjentowi na konsultację ze specjalistą. Stopniowo pojawia się delirium, halucynacje, zauważane przez ludzi wokół nich.

Objawy produktywne pojawiają się stopniowo. Aby określić schizofrenię mogą przede wszystkim krewni pacjenta. Identyfikacja podejrzanych zachowań wymaga odwołania do specjalisty, który jest w stanie określić stopień zaawansowania zespołu schizofrenicznego.

W praktyce, w ostrym przebiegu choroby, bez pomocy wykwalifikowanego psychiatry, nie można wyeliminować złudzeń i halucynacji. Trwałe skupienie nadpobudliwości kory mózgowej przyczyni się do powstawania wad osobowości. Po konsultacji ze specjalistą, taktyki leczenia określa się na podstawie ambulatoryjnej lub stacjonarnej.

Halucynacji u młodych ludzi często towarzyszą głosy. Zewnętrzne odgłosy są zróżnicowane - komentarze na temat zachowań, poleceń zewnętrznych, skłonności do niebezpiecznych zachowań. Działania samobójcze u młodzieży występują w wyniku instrukcji z zewnątrz. Chłopcy skaczą z balkonu, próbując zabić ludzi wokół nich na rozkazy. W takiej sytuacji tylko leczenie szpitalne jest optymalne, w którym istnieje możliwość korygowania niebezpiecznych zachowań pacjenta.

Bezsensu prześladowania, postawy i wpływu charakteryzuje niewytłumaczalne zachowanie wymagane przez korekcję medyczną. Wszelkie delirium pacjenta nie odpowiada rzeczywistości, dlatego w początkowej fazie leczenia wymagane jest zahamowanie działania leku na hiper-pobudzenie.

Dopiero po ustąpieniu zespołu urojeniowego-omamowego i agresywnego zachowania możliwe jest optymalne leczenie schizofrenii.

Niebezpieczeństwo to przedłużone lub częste zaostrzenie. Kiedy się pojawia, chory człowiek pojawia się ponad stałym wrażeniem rzeczywistości życia, która jest tworzona przez obrazy halucynacyjne, przez zewnętrzne zespoły. Nieodpowiednie zachowanie jest uważane za rzeczywistość, a szkody wyrządzone ludziom w pobliżu i próby samobójcze są regulowane przez zewnętrzne zespoły.

Kategoria pacjentów z ostrymi objawami choroby jest wysoce agresywna w stosunku do bliskich i osób w ich otoczeniu. Wokół tych osobowości nieustannie biją intrygi. Aby "chronić ich przed wrogami", psychiatrzy muszą stosować leki, które eliminują zwiększoną aktywność kory mózgowej.

Schizofrenia z nienormalnym kontaktem cielesnym, której towarzyszą niejasne, pieczenie, uważana jest za szczególną formę patologii. W połączeniu z halucynacjami wzrokowymi nozologicznymi u ludzi istnieje potrzeba profesjonalnej pomocy, bez której następuje stały postęp następujących objawów:

• Marzenia o halucynacjach;
• Tworzenie hipnotycznych obrazów;
• Wewnętrzna ramka przewracająca się na rodzaj kina.

Intensywności i głębi uczuć negatywnych towarzyszy tworzenie obrazów wtórnych. Zewnętrzną manifestacją choroby jest niewygodna postawa, w której powstaje skurcz mięśni z ciągłym zginaniem kończyn. Schizofreniczny przez pewien czas może zamarznąć w określonej pozycji. Hamowanie zachodzi w schizofrenii katatonicznej.

Większość schizofrenów zachowuje swój intelekt, ale myślenie cierpi. Odłączona mowa jest wyjaśniona przez zdolność osoby do szybkiego przejścia z jednego obrazu do drugiego. W tym samym czasie nie ma określonego związku między podobnymi frazami.

Jak przejawia się schizofrenia

Zastępowanie słów rymowankami lub dźwiękami jest swoistą komunikacją między schizofrenikami. Nie możemy ignorować specjalnych wstawek głosowych pacjentów, które utrudniają krewnym pacjenta zrozumienie mowy. Otaczający ludzi i lekarze w pierwszej parze mogą nie rozumieć mowy pacjenta, ale stopniowo przyzwyczajają się do specyficznych form mowy poszczególnych schizofreników.

Klasyczna schizofrenia - jak się ona manifestuje:

• Niewyjaśnione zachowanie;
• Opuszczanie pracy bez powodu;
• Brak chęci do odrabiania zadań domowych;
• Niewyraźna mowa;
• Urojonych zaburzeń halucynacyjnych;
• Emocjonalna niestabilność woli;
• Pojawienie się w głowie innych głosów;
• Nawracająca psychoza;
• Ataki paniki;
• Dziwna mowa;
• Życie inne niż standardy społeczne.

Opisane objawy nie są specyficzne dla wszystkich postaci zaburzeń schizofrenicznych. Każdy pojedynczy gatunek ma swoje własne objawy i znaki.

W schizofrenii paranoidalnej pojawiają się pewne wyjątkowe objawy:

1. Przedstawiona psychoza;
2. Izolacja od społeczeństwa;
3. Urojenia urojone;
4. Epizody Hallucinatory;
5. Zaburzenia depresyjne.

Ustalając, jak leczyć schizofrenię, należy dokonać przeglądu całego arsenału metod, ponieważ tylko w połączonych metodach w dłuższym okresie czasu można uzyskać stabilną remisję choroby. W pełni wyleczona schizofrenia nie udaje się.

W zależności od postaci choroby przepisane są następujące leki:

1. Neuroleptyki - rispolept, fluanksol, azaleptin, triftazin, haloperidol;
2. Po zmniejszeniu nasilenia urojeń i halucynacji zalecana jest terapia wspomagająca - za pomocą leków takich jak seroquel, solian. W celu optymalnego leczenia paranoidalnej postaci choroby stosuje się zdeponowane leki - magazyn fluanksolu;
3. W przypadku postępującej, złośliwej schizofrenii zaleca się stosowanie silnych neuroleptyków - rispolept, aminazin, klopiksol, azaleptin;
4. Neuroleptyki o łagodnym działaniu są zalecane do powolnej formy - truksal, sonapaks, neuleptil;
5. Oniryczna katatonia jest leczona neuroleptykami z efektem odhamowania - eglonil, fluanksol, rispolenpt. Leki te nie zawsze mają działanie terapeutyczne, dlatego zaleca się leczenie przeciwdrgawkowe.
6. Wraz z występowaniem zespołu depresyjnego w klinice schizofrenii przepisywane są leki przeciwdepresyjne - metylopramina, anafranil, amitryptylina. Są one racjonalnie przyjmowane razem z depresyjnymi neuroleptykami - olanzapiną, kwetiapiną, rispoleptem.

Choroba u kobiet i mężczyzn charakteryzuje się wyjątkowymi cechami. Tworzenie się objawów produkcyjnych na tle choroby trwało przez kilka lat w celu leczenia schizofrenii (w celu osiągnięcia trwałej remisji) będzie wymagało wielu lat terapii skojarzonej.

Całkowicie wyleczenie zaburzeń schizofrenicznych przez dziesięciolecia nie jest możliwe. Dożywotniego podawania neuroleptyków towarzyszy wiele powikłań i działań niepożądanych. Wraz z trwającą terapią pojawia się parkinsonizm lekowy - stan, którego nie można wyeliminować za pomocą narkotyków.

Główne objawy tego stanu to skurcz mięśni, sztywność, atonia, drżenie mięśni. Aby zapobiec powikłaniom, stosuje się następujące leki, takie jak Dimedrol, Cyklodol, akineton.

Oprócz leków stosowane są również metody psychoterapeutyczne do leczenia schizofrenii.

Psychoterapia na schizofrenię, prowadzona

Za pomocą tych technologii można ustalić ścisły związek między podświadomością pacjenta a korą mózgową. Po psychoanalizie psychiatrzy potrafią ustalić przyczynę patologii, dowiedzieć się o związku bodźców zewnętrznych z zaburzeniami psychicznymi.

Schizofrenicy potrzebują wsparcia bliskich krewnych. Bliscy ludzie powinni rozumieć, że urojenia i halucynacje są nieświadomą manifestacją choroby. Dopiero po zażyciu leków można stłumić urojeniowy zespół omamów. W ciężkich przypadkach, aby wyleczyć patologię, należy zastosować terapię ogłuszającą lub insulinową.

Podczas remisji choroby zalecana jest terapia behawioralna i poznawcza. Jednocześnie prowadzone są trening autogenny, hipnoza, psychoanaliza. Postęp delirium na tle psychoterapii rzadko się zdarza, ale gdy wystąpi choroba, konieczna będzie interwencja medyczna.

Czasami stosuje się metody psychoterapeutyczne w schizofrenii po usunięciu nadciśnienia w korze mózgowej, aw schizofrenii manipulacje psychoterapeutyczne przeprowadza się po wstępnym rozluźnieniu osoby.

Do tych celów stosowane są leki przeciwdepresyjne, uspokajające. Po wyeliminowaniu ognisk hiper-pobudliwości, możliwe jest kontrolowanie zachowania pacjenta za pomocą metod psychoterapeutycznych w celu ustalenia przyczyn nieprawidłowego zachowania.

Psychoterapia odbywa się nie tylko u schizofreników, ale także u krewnych, którzy będą monitorować stan człowieka, aby codziennie monitorować stan patologiczny.

Przy pomocy terapii behawioralnej możliwe jest uspołecznienie pacjenta, ale wymagane jest stałe monitorowanie remisji. Zaostrzenie towarzyszy niemożności kontroli. Podczas zaostrzeń i halucynacji wpływa się na funkcje poznawcze. Osoba staje się niebezpieczna dla społeczeństwa. W domu osoba nie może być kontrolowana.

Krewni schizofreników powinni być przeszkoleni w zakresie metod zapobiegania. Stałe monitorowanie stanu pacjenta, monitorowanie podawania leków jest koniecznym zadaniem. Dawka i rodzaj leku przepisanego przez lekarza w celu monitorowania stanu pacjenta.

Zadaniem profilaktyki jest zapobieganie nawrotowi choroby. W tym celu psychiatra przepisuje leki, których stosowanie powinno być monitorowane przez krewnych pacjenta. Okresowe badania przez specjalistę muszą być przeprowadzane co najmniej 2 razy w miesiącu. Wizyty u psychiatry są potrzebne do kontrolowania przebiegu choroby.

Odpowiadając na pytanie - "leczy się schizofrenię", należy uwzględnić cechy przebiegu choroby u poszczególnych pacjentów. Pełne leczenie choroby nie jest rozwinięte.

Głównym zadaniem w walce z patologią jest zachowanie remisji przez długi czas. Korzystając z nowoczesnych programów leczniczych, metod psychoterapeutycznych, optymalnej opieki nad osobą przez bliskich, można liczyć na uspołecznienie danej osoby, wykluczając pojawienie się urojeń i halucynacji. Najważniejsze jest wykrycie przejawów choroby we wczesnych stadiach.

Jak leczyć schizofrenię

Schizofrenia jest niebezpieczną chorobą, która ma bezpośredni wpływ na ludzką psychikę. Pacjenci z czasem zaczynają cierpieć na brak emocji, tracą swój cel myślenia, nie mogą robić żadnych planów, a podczas zaostrzeń pojawiają się w głowie głosy i wizje, a ich stan zdrowia wydaje się im dziwny. Jeśli nie myślisz o tym, czy można wyleczyć schizofrenię i nie podejmujesz żadnych działań, grozi mu inwalidztwo i ryzyko samobójstwa.

Cechy choroby

Schizofrenia odnosi się do chorób przewlekłych, które niszczą ludzką psychikę. Może postępować w sposób ciągły i może przejawiać się przez ataki, które za każdym razem stają się bardziej wyraźne. Jeśli choroba u pacjenta nie wywoła oczywistych objawów, wówczas osoba może po prostu stać się bardzo sucha, jego zainteresowania znikną, nie będzie już doświadczał emocji i wykazywał żadnych pragnień. Według ICD schizofrenia ma kod F20.

Choroba jest klasyfikowana na podstawie objawów, z typami schizofrenii u dorosłych i dzieci częściowo różniących się. Wynika to z faktu, że niektóre objawy są charakterystyczne tylko dla jednego lub innego wieku.

U dorosłych schizofrenia może mieć następujące typy:

1. Proste - praktycznie nie ma zewnętrznych objawów choroby, nie ma halucynacji, osoba zachowuje się naturalnie, ale stopniowo staje się bezemocjonalna, sucha w relacjach i siatkowana.
2. Paranoidalny (paranoidalny) - pacjent jest przekonany, że inna osoba lub grupa ludzi czyta jego myśli, wywołuje choroby i prześladuje, aw niektórych przypadkach odczuwa nierzeczywiste supermoce.
3. Katatoniczny - osoba wyróżnia się powtarzającymi się ruchami, potrafi kołysać się w różnych kierunkach, chodzić w kółko, bezustannie wymachując rękami, powtarzając wielokrotnie te same słowa.
4. Gebefrenicheskaya - zachowanie pacjenta przypomina dziecko, często dokucza innym, nieodpowiednio żartuje, skacze i grymasuje, i nie zdaje sobie sprawy z aspołeczności jego zachowania.

Również oddzielnie emitują powolną postać schizofrenii. Ma bardzo powolny rozwój i ocenia się tylko tempo powstawania nieodwracalnego uszkodzenia psychiki, a nasilenie i szybkość manifestacji objawów nie mają znaczenia. Najczęściej łączy się to z utratą emocjonalności i zainteresowań, zachowań aspołecznych, a także z pogwałceniem mowy i funkcji intelektualnych.

U dzieci, w większości przypadków, diagnozowana jest powolna forma choroby. Istnieje również wiele przypadków wykrycia złośliwej schizofrenii, która ma bardzo negatywny wpływ na ogólny rozwój dziecka. Pozostałe gatunki są znacznie mniej powszechne, co wiąże się z osobliwościami psychiki dziecka. Małe dziecko lub nastolatek ze skłonnością do schizofrenii w końcu zacznie odczuwać pogorszenie stanu, a choroba może zmienić się w nową formę.

Lekarze rozróżniają poszczególne etapy choroby. Wczesne - najłatwiejsze do leczenia. Później jednak mogą praktycznie nie poddać się stosowanej terapii, która wymaga specjalnego podejścia.

Przyczyny i objawy

Dla wielu schizofreników po raz pierwszy choroba zaczyna się pojawiać w okresie dojrzewania, ale coraz częściej uświadamia mężczyzn w wieku 20-25 lat, a kobiet w wieku 25-30 lat. W tym przypadku silniejszy seks rozwija się znacznie szybciej. Przyczyny i objawy schizofrenii są prawie takie same dla wszystkich ludzi.

Powody

Rozwój schizofrenii może wywołać wiele różnych czynników. Żadnego z nich nie można uznać za bezpośrednią przyczynę choroby, ponieważ wiele osób, z którymi się zetknął, pozostało zdrowych. Jednak w pewnych okolicznościach to oni powodują schizofrenię. Należą do nich:

• Infekcyjne lub wirusowe choroby matki podczas noszenia dziecka;
• Predyspozycje genetyczne (schizofrenia rodziców);
• Uraz psychiczny, lęki z dzieciństwa, długotrwała ekspozycja na silny stres;
• Ścisłe rodzicielstwo, nieodpowiednie zachowanie lub wykorzystywanie przez rodziców;
• Wpływ środowiska na warunki życia w dużym mieście;
• Nadużywanie alkoholu lub palenie;
• Niski status społeczny, samotność, brak komunikacji.

Zanim wyzdrowiejesz ze schizofrenii, musisz zidentyfikować przyczynę jej wystąpienia, ponieważ będzie musiał z nią walczyć, jeśli to możliwe. Ta chwila jest szczególnie ważna w rozwoju choroby u małego dziecka lub nastolatka.

Objawy

Manifestacje schizofrenii mogą być bardzo łagodne, dlatego krewni niektórych pacjentów nie są nawet świadomi problemu. Ale stopniowo objawy nasilają się, powodując coraz więcej anomalii. Dlatego w pewnym momencie choroba staje się zauważalna dla innych. Objawy schizofrenii dzielą się na trzy typy:

1. Objawy pozytywne. Niemożliwe jest ich ukrycie, są one bardzo widoczne dla każdego, kto jest blisko pacjenta. Przejawia się w postaci urojeń, halucynacji, mania prześladowczej jasności, irracjonalnego strachu, powtarzających się powtórzeń słów lub czynów, zmian w głosie, a także zwiększonego pobudzenia fizycznego. Objawy pozytywne mogą występować przez długi czas lub mogą wystąpić ataki w okresie zaostrzenia.
2. Objawy negatywne. Pojawiają się u pacjenta na samym początku rozwoju schizofrenii i znacznie trudniej je zauważyć. Objawy te obejmują utratę zainteresowania światem, zmniejszenie emocjonalności, apatię, niechęć do komunikowania się z innymi ludźmi. W późniejszych stadiach choroby można całkowicie zrezygnować z interakcji społecznych i higieny osobistej.
3. Objawy poznawcze. Takie objawy pojawiają się stopniowo, czasami jest bardzo trudno je zauważyć, a niektórzy lekarze mogą mylić podobne objawy z innymi chorobami. Pacjent może stracić zdolność widzenia logicznych powiązań, formułować własne wnioski, planować pracę, zapamiętywać informacje, organizować odpoczynek, jego myślenie stanie się niejasne i nie abstrakcyjne.

Niektórzy pacjenci wymyślają własny język lub wcale nie reagują na próby przemawiania do nich od ludzi z ich otoczenia. Objawy w większości przypadków są indywidualne i mogą ulec zmianie, ponieważ Wiele zależy od stadium choroby i cech ludzkiej psychiki.

Diagnoza, reżim leczenia

Konieczne jest rozpoczęcie leczenia schizofrenii z diagnozą, która wymaga specjalnego badania i sporządzenia jej schematu. Aby to zrobić, musisz przyjechać na spotkanie z psychiatrą.

Diagnostyka

Egzamin rozpoczyna się od rozmowy z psychiatrą. Lekarz zbada pacjenta, porozmawia z nim, a następnie będzie mógł wyciągnąć wstępne wnioski. Jeśli istnieje podejrzenie schizofrenii u dziecka, rodzice muszą być obecni na przyjęciu, ponieważ będą wymagać szczegółowego opisu obserwacji dziecka i wszystkich przejawów choroby. Głównym zadaniem na tym etapie będzie określenie zamierzonej diagnozy i ustalenie możliwych przyczyn choroby.

Następnie musisz zdać specjalne egzaminy:

1. Neurotest Ta metoda badań wymaga oddania krwi. Dzięki jego pomocy specjalista w laboratorium będzie mógł przeanalizować wiele wskaźników związanych z chorobą, aby potwierdzić diagnozę i wybrać właściwe leczenie.
2. NTS (neurofizjologiczny system testowy). Dzięki tej diagnostyce lekarz bada zachowania danej osoby, a także jej reakcje na określone bodźce. Właśnie te obserwacje umożliwiają identyfikację nieprawidłowości, w tym schizofrenii.

Ponadto mogą przepisać inne testy, jak również MRI lub EEG, co pozwoli wykluczyć inne patologie. W większości przypadków nie jest to konieczne, ponieważ schizofrenia jest oczywista.

Schemat leczenia

Uważa się, że leczenie schizofrenii jest zawsze niemożliwe, ponieważ ona przeciwstawia się jakiejkolwiek terapii. Niemniej jednak każda osoba ma możliwość stłumienia tej choroby, w pełni przejmując kontrolę nad jej przejawami. Będzie to wymagało przejścia przez wszystkie etapy leczenia, nie zaniedbując żadnej z metod. Natychmiast po rozpoznaniu lekarz zdecyduje o przyszłej terapii. Niemal wszyscy pacjenci są hospitalizowani po rozpoznaniu; choroba wymaga uważnej obserwacji przez specjalistów. W sumie pacjent będzie musiał przejść 4 etapy:

1. Pierwszy etap leczenia odbywa się w szpitalu. Wyjątkiem mogą być tylko łagodne przypadki, które są dość rzadkie. Hospitalizacja jest konieczna dla bezwzględnej większości pacjentów, ponieważ mogą być niebezpieczne dla siebie i innych. Również w przypadku leczenia szpitalnego istnieje możliwość intensywnej opieki, która zakłada aktywne stosowanie leków. Z reguły czas trwania pierwszego etapu wynosi od 1 do 3 miesięcy.
2. Drugi etap terapii można przeprowadzić w domu. Pacjenci z łagodną i powolną schizofrenią często tracą pierwszy etap hospitalizacji, przechodząc od razu do drugiej. A ci, którzy są w szpitalu, zostają zwolnieni i zaczynają leczenie w domu. Ten okres może trwać do 9 miesięcy. Pacjent będzie musiał brać leki, pracować z psychoterapeutą, a także stosować się do zaleceń innych lekarzy. Czasami pacjenci mają przydzielony szpital dzienny, tj. muszą codziennie odwiedzać szpital, ale mieszkają w domu.
3. Trzeci etap to łagodzenie. W tym czasie schizofrenicy powinni przyjmować leki w mniejszej dawce, a także intensywnie angażować się w terapię rehabilitacyjną, stosując się do wszystkich zaleceń lekarza. Okres ten może trwać do jednego roku. Odwiedzenie szpitala w tym czasie będzie wymagane tylko raz w miesiącu w celu oceny skuteczności leczenia przez lekarza.
4. Czwarty etap jest ostateczny. Głównym celem tego okresu jest zapobieganie nawrotom i rozwojowi wszelkich zaburzeń psychicznych o różnym charakterze. Może to trwać bardzo długo, ponieważ wsparcie ze strony państwa jest ważnym elementem leczenia. Pacjent będzie musiał przyjmować tabletki stale lub z pewną częstotliwością, podczas gdy będziesz musiał zwrócić szczególną uwagę na zapobieganie chorobie.

Dopiero po przejściu przez wszystkie etapy, schizofrenicy mogą liczyć na przywrócenie jego psychiki i normalizację jego stanu. Kiedy w końcu uda Ci się pozbyć choroby, nie zapomnij o znaczeniu regularnych wizyt u lekarza w celu sprawdzenia stanu.

Jeśli schizofreniczka zaprzecza chorobie, krewni powinni dołożyć wszelkich starań, aby spełnić wymagania lekarza i zażywać leki.

Podstawowa terapia

Główne sposoby na pozbycie się schizofrenii to leczenie i leczenie psychoterapeutyczne. Są najbardziej skuteczne i mogą być stosowane dla osób w każdym wieku. Ale leczenie należy rozpocząć dopiero po otrzymaniu recepty lekarza.

Leczenie farmakologiczne

Przyjmowanie specjalnych leków jest warunkiem wstępnym eliminacji objawów. Kiedy pacjent zaczyna zażywać narkotyki, stopniowo pokonuje jeden symptom po drugim. Po jakimś czasie wszystkie objawy schizofrenii znikną, a osoba poczuje się dobrze.

Leki i dawkowanie są zawsze wybierane indywidualnie. Podczas terapii mogą się zmieniać, ponieważ Bardzo ważne jest, aby wybrać najbardziej skuteczny sposób. Należy pamiętać, że pierwszy efekt stanie się zauważalny zaledwie kilka tygodni po rozpoczęciu leczenia.

Wyznaczone leki mają 3 cele: usunąć objawy, ustabilizować mózg, utrzymać zdrowie pacjenta. Można użyć do tego kilku kategorii leków:

1. Neuroleptyki ("arypiprazol", "olanzapina"). Są one podstawą leczenia i pomagają pozbyć się złudzeń, halucynacji, bliskości osobowości, a także przywracają stan psychiczny pacjenta. Neuroleptyki podaje się dożylnie lub w postaci tabletek.
2. Środki uspokajające i uspokajające (Lexotan, Propazin). Uspokajają pacjenta, pomagają pokonać lęk i lęk, łagodzą manię prześladowczą i zmniejszają fizyczne podniecenie. Krewni powinni kontrolować wykorzystanie takich funduszy, ponieważ schizofreniczka może zająć zbyt dużo dawki, co jest niezwykle niebezpieczne.
3. Leki przeciwdepresyjne ("wenlafaksyna"). Korzystanie z takich narzędzi pozwala radzić sobie z negatywnymi objawami, łagodząc pacjenta z powodu apatii i zwracając jego zainteresowanie otaczającym go światem. Podobnie jak w przypadku środków uspokajających, należy kontrolować przyjmowanie leków, aby uniknąć przedawkowania.

Lekarze mogą przepisać inne skuteczne środki, wybierając je indywidualnie. Ponadto wielu pacjentów przepisuje nowoczesne leki, których celem jest poprawa funkcji mózgu, aby uniknąć osłabionych zdolności poznawczych, a także kompleksów witaminowych w celu utrzymania ogólnego stanu zdrowia.

Psychoterapia

Drugim ważnym elementem leczenia jest psychoterapia. Powinien być stosowany na każdym etapie choroby, ponieważ lekarz pomaga przezwyciężyć objawy i samodzielnie zwalczać schizofrenię. Zastosuj kilka metod psychoterapeutycznych, z których niektóre są skierowane od razu do całej rodziny pacjenta. Co dokładnie jest przepisywane przez lekarza:

1. Psychoterapia behawioralna. Celem pracy specjalisty jest doprowadzenie pacjenta do realizacji i akceptacji jego problemu, a także pomoc w regulacji choroby i kontroli nad jego stanem.
2. Zawody poznawcze. Specjalne szkolenie funkcji poznawczych pozwala uniknąć utraty wielu umiejętności i wiedzy, a także przywrócić utracone. Ta terapia jest szczególnie skuteczna u młodzieży.
3. Psychoedukacja. Technika ta obejmuje sesje grupowe, w których pacjenci muszą upewnić się, że inni mają taki problem. Ich celem jest złagodzenie stanu pacjenta i przywrócenie jego psychiki.
4. Psychoterapia rodzinna. Lekarz natychmiast pracuje z wszystkimi członkami rodziny, wyjaśniając cechy interakcji z pacjentem, a specjalista pomaga im zaakceptować stan schizofreniczny i nauczyć się ponosić odpowiedzialność.
5. Terapia pracy Stopniowo, specjalista uczy pacjenta, jak wykonywać tę lub inną pracę, co pomaga rozwinąć jego umiejętności społeczne i zwiększyć zdolność do pracy. Po kilku sesjach pacjenci stają się bardziej niezależni, co wymaga znacznie mniejszej pomocy w codziennych zadaniach.

Jeśli dziecko cierpi na schizofrenię, rodzice powinni nie tylko przyjmować leczenie w sposób odpowiedzialny, ale także wspierać pacjenta na wszystkich etapach leczenia. Dlatego zajęcia z psychoterapii rodzinnej są dla nich szczególnie ważne.

Dodatkowe leczenie

Zaleca się, aby nie ograniczać się do leków z psychoterapią i stosować dodatkowe metody, a także stosować leczenie schizofrenii za pomocą środków ludowych. Możesz ich używać tylko po konsultacji z lekarzem, ponieważ Istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Niezwykłe metody

Dopuszcza się stosowanie innych metod leczenia, które nie są tak rozpowszechnione. Uzupełniają główną terapię, wzmacniając działanie przeciw chorobie. Możesz użyć:

1. Ect. Terapia elektrowstrząsowa jest stosowana w przypadkach, gdy pacjent ma zaburzenia ruchowe (częste powtarzające się ruchy, których nie może kontrolować).
2. Terapia insulinowa. Jest przepisywany pod nieobecność efektu głównego leczenia. Terapia taka polega na wprowadzeniu do krwi niewielkiej ilości rozcieńczonej insuliny przez igłę. Najpierw pacjent zapada w śpiączkę, a następnie wraca do stanu przytomności, kiedy dodatkowo otrzymuje glukozę. Ma to pozytywny wpływ na stan psychiczny pacjenta.
3. Hipnoza. Przeprowadzenie kilku sesji hipnotycznych pomaga pacjentowi przezwyciężyć objawy schizofrenii, ponieważ Otwartość jego świadomości podczas procedury pozwala mu zaszczepić w nim wszelkie informacje.

W niektórych przypadkach stosowanie takich zabiegów może powodować niebezpieczne konsekwencje. Z tego względu nie są zalecane dla małych dzieci.

Środki ludowe

Doskonała terapia lekami uzupełniającymi może mieć receptury tradycyjnej medycyny. Pomagają pozbyć się wielu objawów choroby, a także przywracają stan pacjenta. Dwa środki ludowej są najbardziej skuteczne:

1. Żywokost leczniczy. Trawę należy posiekać (1 łyżeczka), zalać wodą (1 l), gotować przez 10 minut, a następnie pozostawić na około godzinę. Konieczne jest codzienne picie bulionu na jednym litrze, dzieląc ten tom na małe porcje. Przebieg leczenia wynosi 2 tygodnie. Środek doskonale pomaga przeciw pozytywnym objawom.
2. Digitalis Konieczne jest napełnienie rośliny (1 łyżeczka) wrzącą wodą (300 ml), pozostawienie na 12 godzin. Po wlewie weź pół szklanki co 4 godziny. Napój skutecznie eliminuje większość objawów.

Możesz również użyć ziołowej kolekcji melisy, tymianku i waleriany. Mają działanie uspokajające i łagodzą wiele przejawów schizofrenii.

Dodatkowe leczenie nie jest w stanie zastąpić głównego. Dlatego należy zwracać na to uwagę tylko w skrajnych przypadkach, przed konsultacją z lekarzem.

Leczenie domowe

Na wszystkich etapach terapii i rehabilitacji ważne jest przestrzeganie pewnych zasad. Te główne mają działanie lecznicze, dlatego każdy pacjent leczony w domu musi z nich korzystać. Jeśli nie zostanie to zrobione, leczenie może być znacznie opóźnione.

Główne zasady, które mają efekt terapeutyczny to:

1. Dobry sen. Pacjent powinien codziennie mieć dość snu, podczas gdy należy spać w nocy. Jeśli osoba cierpi na bezsenność, należy skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać odpowiednie tabletki nasenne. Normalizacja snu jest bardzo ważnym zadaniem dla każdego schizofrenika, ponieważ Pomoże to przywrócić psychikę i ogólny stan zdrowia.
2. Prawidłowe odżywianie. Wielu schizofreników bardzo traci na wadze, ponieważ ataki choroby, w połączeniu z ciągłym napięciem nerwowym, sprawiają, że odmawiasz jedzenia, co powoduje utratę wagi. Przezwyciężyć schizofrenię w tym stanie będzie bardzo trudne, ponieważ ciało nie ma na to dość siły. Ważne jest, aby zmusić się do jedzenia regularnie, z koniecznością dawania pierwszeństwa właściwym pokarmom i rezygnacji z fast foodów.
3. Aktywność fizyczna Zaleca się rozpoczęcie od krótkich spacerów na świeżym powietrzu i jogi, a następnie przejść do lekkiego joggingu lub innych sportów. Każdy trening ma pozytywny wpływ na zdrowie. Za pomocą ćwiczeń sportowych będzie w stanie przezwyciężyć schizofrenię, przywracając jej psychikę i równowagę psychiczną.

Tak niezwykła metoda leczenia za pomocą snu, odżywiania i sportu przynosi prawdziwy rezultat. Pomijanie tego nie jest zalecane nikomu. Lecz samo leczenie schizofrenii nie będzie skuteczne. Ważne jest, aby monitorować swoje zdrowie, stosując się do kilku prostych zaleceń:

1. Wentyluj mieszkanie regularnie.
2. Codzienny spacer na ulicy.
3. Unikaj stresu.
4. Noś ubrania tylko z naturalnych tkanin.
5. Wyklucz z życia wszystkie negatywne.
6. Aby poradzić sobie z terminowym leczeniem wszystkich patologii.
7. Przestrzegaj ścisłego harmonogramu dnia.

To wystarczy, aby na zawsze pozbyć się problemu. Jednak nie należy zapominać, że jeśli zalecenia nie będą przestrzegane i leki zostaną zaniechane po zniknięciu objawów, ryzyko nawrotu gwałtownie wzrośnie. Dlatego myślenie o zdrowiu po schizofrenii jest zawsze konieczne.

Czego można oczekiwać od leczenia

Wiele zależy od rodzaju choroby i jej stadium. W większości przypadków, przy właściwej terapii, pacjenci osiągają całkowite wyeliminowanie objawów i powrót do zdrowia psychiki, co przywraca ich do pełnego życia. Wiedząc, jak skutecznie leczyć schizofrenię w domu, możesz osiągnąć pozytywne zmiany w ciągu kilku miesięcy.